Specyfika rur miedzianych wymaga kompensowania wydłużeń liniowych w instalacjach, jeżeli jej długość jest większa niż 5 m. W instalacjach tych kompensacje uzyskuje się w sposób naturalny przez odpowiednie prowadzenie przewodów lub przez stosowanie elementów kompensujących w instalacjach.
Kompensację naturalną osiąga się przez zmianę kierunku prowadzenia przewodów z wykorzystaniem układu konstrukcyjnego pomieszczeń, w których przewody są kładzione, i prawidłowe rozmieszczenie mocowań (punktów stałych). Należy przy tym pamiętać, aby umożliwić każdemu odcinkowi rur rozszerzanie się bez ograniczeń, i nie dopuścić do tego, aby odkształcenia działały na zbyt krótkich odcinkach. Przewody przechodzące przez mury muszą być zabezpieczone otuliną przed uszkodzeniem przewodów spowodowanym przez tarcie o ostre krawędzie bruzd. W przypadku niemożliwości zastosowania kompensacji naturalnej w instalacjach z rur miedzianych powinny być zaprojektowane elementy kompensujące. Najczęściej stosowane kompensatory to U-kształtowe elementy instalacji wykonane z giętej rury lub kombinacji rur i kolan 90° czy też kompensatory osiowe (dławicowe lub mieszkowe). Te ostatnie są elementami drogimi, dlatego powinny być wykorzystywane wtedy, gdy przewody instalacyjne muszą być prowadzone w sposób niegwarantujący kompensacji naturalnej lub U-kształtowej. Kompensatorów osiowych (szczególnie mieszkowych) nie można zabudowywać w ścianach budynków.
Więcej informacji na stronach internetowych Europejskiego Instytutu Miedzi www.copperalliance.pl i www.miedz.edu.pl
