Budowa instalacji elektrycznej

Instalacja elektryczna zbudowana jest  z następujących części:

• układu zasilania obejmującego przyłącze i złącze kablowe,
• tablicy rozdzielczej - rozdzielnica,
• pionów i linii zasilających,
• instalacji odbiorczej,
• odpowiedniej liczby obwodów.

Sposób zasilania określany jest przez zakład energetyczny. Dla domów jednorodzinnych odbywa się ono z sieci rozdzielczej kablowej lub napowietrznej. Urządzenia pomiarowe energii, tablicę rozdzielczą dostosowuje się również do formy użytkowania obiektu. W budynkach jednorodzinnych jest zazwyczaj po jednym z tych urządzeń. Są one umieszczane w miejscach łatwo dostępnych, np. w przedpokoju.
Do wykonania  pionów i linii zasilających tablicę rozdzielczą stosuje się kable izolowane lub przewody w rurkach winidurowych. Kable i rurki montowane są w specjalnych kanałach, pod tynkiem lub w tynku. W ostateczności piony mogą być prowadzone na ścianie, jednak nie jest to estetyczne.

Instalacja odbiorcza
Instalacja odbiorcza (przewody i osprzęt) dostosowane powinny być do funkcji pomieszczeń.  Uzależniona jest ona również też od technologii w jakiej wybudowany został dom. W budynkach wznoszonych z cegieł lub bloczków betonowych, instalację wykonuje się z przewodów kabelkowych lub w rurkach pod tynkiem z osprzętem podtynkowym. W tych przypadkach instalację układa się przed tynkowaniem ścian i sufitów. Na ścianach już otynkowanych lub nie przeznaczonych do tynkowania instalację można ułożyć w rurkach lub zastosować kabelki mocowane na uchwytach. W tych przypadkach stosuje się osprzęt natynkowy, w razie potrzeby hermetyczny. Taki rodzaj instalacji stosuje się np. w kotłowni, łaźni, piwnicy.
W budynkach o konstrukcji monolitycznej rurki przewodów zatapia się w betonie. Po zakończeniu prac budowlanych w rurki te wciąga się przewody i mocuje osprzęt. W budynkach, gdzie montuje się stropy podwieszane i ściany wykłada się płytami gipsowymi, instalację można zamontować w przestrzeni nad sufitami podwieszanymi, lub bezpośrednio za płytami.
Uniwersalnym rozwiązaniem, nadającym się do każdego typu budownictwa jest zastosowanie kanałów i listew instalacyjnych montowanych na zewnątrz. Ich montaż wykonuje się po zakończeniu prac budowlanych. Taka instalacja pozwala na łatwe dokonywanie późniejszych zmian i uzupełnień.

Przekrój przewodów
Przekrój przewodów zależy od przewidywanego obciążenia, długości przewodu i temperatury otoczenia. Dopuszczalna obciążalność przewodów: 14-14,5 A przy przekroju 1,5 mm² i 19 A przy 2,5 mm². Są to wartości dla przewodów miedzianych.

Każdy obwód powinien być wykonany niezależnie od pozostałych. Wydzielony, łatwo można odłączyć w przypadku wykonania niezbędnych napraw co sprawia, że nie odcinamy całkowicie dostawy prądu do domu. Ich ilość uzależniona jest od rodzaju, mocy i przewidywanej ilości odbiorników. Projektując instalację należy pamiętać, by w jednej gałęzi nie było więcej niż 20 punktów świetlnych i 10 przyłączeniowych. Urządzenia o dużej mocy (np. kuchenka elektryczna, pralka) powinny być zasilane z osobnego obwodu. W zależności od wielkości mieszkania przyjmuje się, że  dla mieszkań do 45 m² są to nie mniej niż 3-4 obwody, dla mieszkań powyżej 75 m² 5-6 obwodów.

W typowym domu najczęściej wydzielane są obwody:

• gniazd wtykowych,
• opraw oświetleniowych,
• do przyłączenia drobnych odbiorników,
• do przyłączenia pralki,
• do przyłączenia kuchni elektrycznej,
• do przyłączenia urządzeń stacjonarnych takich jak lodówka czy zmywarka,
• do przyłączenia urządzeń zewnętrznych (zewnętrzne oświetlenie domu),
• do przyłączenia hydrofora,
• do przyłączenia pieca do ogrzewania centralnego ogrzewania.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami instalacja elektryczna musi być trójprzewodowa. Składają się na nią:

• przewód fazowy (brązowy), powinien znajdować się z lewej strony gniazdka,
• przewód neutralny (jasnoniebieski),
• ochronny (żółtozielony), powinien być przyłączony do wszystkich gniazd z bolcem i do punktów oświetleniowych.