Najczęstsze błędy popełniane w wentylacji z odzyskiem ciepła (nawiewno-wywiewnej z rekuperatorem):
1. Instalowanie rekuperatora w nieogrzewanym pomieszczeniu (poza strefą izolowaną).
Jeśli decydujemy się na montaż tego typu instalacji, musimy zapewnić w danym pomieszczeniu temperaturę minimum 8°C powyżej zera. Przykładowo poddasze nieużytkowe należy dobrze ocieplić za pomocą izolacji. Oprócz tego można dodatkowo zaizolować sam rekuperator oraz kanały, dzięki czemu zwiększamy do maksimum odzysk ciepła i zapewniamy sprawność systemu.
2. Brak szczelin między dolną krawędzią drzwi a podłogą.
Tzw. podcięcia między dolną krawędzią drzwi a podłogą pomagają zapewnić wystarczający przepływ powietrza wewnętrznego. Przekrój szczeliny powinien wynosić co najmniej 80 centymetrów kwadratowych. Dopływ powietrza wewnętrznego do pomieszczeń mokrych (kuchnia, łazienka, WC) oraz pomieszczeń gospodarczych (garderoba, spiżarnia) powinien być zapewniony przez szczeliny o przekroju netto min 200 centymetrów kwadratowych. Ponadto dywany czy wykładziny z wysokim włosiem nie mogą ograniczać przepływów. Sytuacja ta nie będzie mieć zastosowania w pomieszczeniach z łącznym występowaniem nawiewu i wywiewu w pomieszczeniu.
3. Montaż nieszczelnej stolarki okiennej.
Okna powinny być jak najbardziej szczelne aby uniknąć strat energetycznych oraz ciepłego powietrza. Nie powinny mieć zatem zamontowanych nawiewników czy mikrowentylacji.
4. Stałe zabudowanie przewodów wentylacyjnych i utrudniony dostęp do rekuperatora.
Przede wszystkim należy uważać, aby podczas zabudowy kanałów wentylacyjnych nie doszło do ich uszkodzenia. Z racji ewentualnego przeglądu lub konieczności naprawy, powinno się przewidzieć dostęp do przepustnic regulacyjnych (jeśli występują), anemostatów i do samego rekuperatora.
5. Brak zróżnicowania przekroi kanałów wentylacyjnych wynikających ze zmian wielkości przepływu powietrza na poszczególnych odcinkach instalacji.
6. Wykonanie instalacji z niezaizolowanych kanałów miękkich.
Niezaizolowane miękkie przewody to tzw. flexy. Mogą one posłużyć np. do podłączenia okapu lub innych odciągów miejscowych. Błędem jest jednak wykonywanie z nich instalacji. Flexy generują duże opory przepływu. Mają również nierówną budowę wewnętrzną, co skutkuje odkładaniem się zanieczyszczeń. Jest to o tyle uciążliwe, gdyż kanałów miękkich nie można także wyczyścić ze względu na ich możliwość zniszczenia. Instalacja nadaje się do wymiany po pierwszym czyszczeniu, czyli po około 4-6 latach. Również montaż jest obarczony dużym prawdopodobieństwem uszkodzenia i powstania dużych oporów w miejscach zagięć. Dlatego też zaleca się wykonanie instalacji z przewodów stalowych.
7. Stosowanie zagiętych przewodów elastycznych zamiast kolan, co drastycznie zwiększa opory instalacji.
8. Stosowanie rekuperatora o zbyt małej mocy.
Stosowanie rekuperatorów o zbyt małej wydajności, nie zapewnia odpowiedniej wymiany powietrza, odzysku ciepła ani komfortu klimatycznego nawet przy pracy na najwyższym biegu. Dlatego też rekuperator powinien zapewniać określone parametry wymiany powietrza dostosowane do kubatury wentylowanych pomieszczeń.
9. Brak izolacji i nieprawidłowy montaż kanałów wentylacyjnych.
Jednym z warunków poprawnej pracy całego systemu wentylacji jest dokładne zaizolowanie, połączenie oraz zamocowanie kanałów. W przeciwnym wypadku instalacja wykazuje się brakiem stabilności jak i stosunkowo niskimi parametrami odzysku ciepła.
10. Wykonanie instalacji bez oparcia o sporządzony projekt i brak jakiejkolwiek dokumentacji.
Jednym słowem przystąpienie do prac instalacyjnych powinno poprzedzać wykonie indywidualnego dla danego domu i systemu projektu inżynierskiego. Mamy wtedy pewność, że zapewnimy właściwy przepływ powietrza i jego potrzebną ilość dla danego pomieszczenia, za czym idzie odpowiednio dobór przekroi kanałów i optymalizacja tras ich prowadzenia czy położenie punktów nawiewnych i wywiewnych.
11. Brak wyliczeń dotyczących oporów instalacji i pomijanie ich podczas montażu.
12. Brak dostosowania systemu grzewczego czy klimatyzacji do domu z rekuperacją.
Ze względu na niższe zapotrzebowanie domu z rekuperacją na ciepło, należy pamiętać o odpowiedniej adaptacji systemu grzewczego poprzez dobranie niższej mocy urządzenia grzewczego oraz mniejszą ilość grzejników czy pętli ogrzewania. Podobnie jest w przypadku klimatyzacji, gdyż jej punkty nawiewne nie mogą kolidować z punktami nawiewnymi i wywiewnymi wentylacji. Ponadto w miesiącach letnich dzięki rekuperatorowi odzyskujemy część chłodu.
13. Montaż rekuperacji w domu z wentylacją grawitacyjną.
W domu z wentylacją grawitacyjną nie można zainstalować systemu wentylacji z odzyskiem ciepła. Jeśli już zdecydujemy się na taki krok, kanały do wentylacji grawitacyjnej należy dobrze zaślepić z uwagi na ich drożność. W przypadku wczesnej fazy budowy domu lub projektowania, kanałów do wentylacji grawitacyjnej w ogóle się nie przewiduje i nie buduje.
14. Brak elementów łączących zapewniających odpowiednią szczelność instalacji (np. nypli, muf, opasek, taśm uszczelniających).
15. Brak jakichkolwiek mocowań instalacji.
Jednak błędy można popełnić nie tylko w przypadku wentylacji mechanicznej. Również wentylacja grawitacyjna ma kilka newralgicznych elementów.
Najczęstsze błędy popełniane w wentylacji grawitacyjnej:
1. Brak projektu instalacji zawierającego odpowiednią ilość powietrza usuwanego i nawiewanego przez system wentylacyjny
2. Brak nawiewników okiennych lub ściennych.
Zabronione jest stosowanie wyłącznie mikrowentylacji. Nawiew dla wentylacji grawitacyjnej lub mechanicznej wywiewnej musi być realizowany za pomocą odpowiedniej wielkości nawiewników umieszczonych w przegrodzie budowlanej (ścianie zewnętrznej) lub w oknie.
3. Zastosowanie zbyt małych przekroi kanałów wentylacyjnych.
4. Brak szczelności instalacji wentylacyjnej.
5. Brak izolacji kominów wentylacyjnych.
