Kominek w domu - na co zwrócić uwagę przy montażu

Aby użytkowanie kominka stało się możliwe ze względów praktycznych i nie niosło ze sobą problemów należy zwrócić uwagę na wiele aspektów dodatkowych. Oprócz wyboru rodzaju kominka, bardzo ważna jest także jego lokalizacja we wnętrzu, podłączenie do komina, zapewnienie sprawnie funkcjonującej wentylacji, odpowiednie wykończenie podłogi wokół kominka oraz zaopatrzenie się  w bardzo przydatne akcesoria kominkowe.

W gotowych projektach domów jednorodzinnych kominek zwykle znajduje się na honorowym miejscu w salonie. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że wówczas planuje się również właśnie pod niego usytuowanie przewodu dymowego. W domach będących już w użytku kominek musi zostać umiejscowiony w taki sposób, aby możliwe było podłączenie go do istniejącego i sprawnego komina. Oznacza to, że rura dymowa nie powinna posiadać nadmiernej ilości zagięć, a kominek winien być wybudowany możliwie jak najbliżej komina. Oprócz tego, wybierając miejsce na kominek należy także uwzględnić nośność stropu w obrębie, w którym ma stanąć urządzenie grzewcze. Jest to szczególnie istotne, kiedy planujemy montaż ciężkiej obudowy. Pod kominkiem natomiast w żadnym razie nie powinny znajdować się instalacje (elektryczne, hydrauliczne, itp.), zaś do pomieszczenia z kominkiem winno zostać doprowadzone świeże powietrze z zewnątrz. Niemniej ważne jest właściwe wykończenie podłogi tak pod samym kominkiem, jak i w obrębie około 60 cm przed nim oraz usytuowanie urządzenia grzewczego w miejscu nieblokującym ciągów komunikacyjnych, nieutrudniającym rozmieszczenia innych sprzętów oraz mebli i umożliwiającym swobodne korzystanie z pomieszczenia.

Kwestię wymogów dotyczących przewodów dymowych regulują Polskie Normy oraz Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 roku. Obostrzeń w tym zakresie nie brakuje, ale warto stosować się do nich nie tylko z punktu widzenia przepisów prawa. Chodzi tu bowiem głównie o nasze własne bezpieczeństwo, a czasami – zdrowie lub nawet życie. Należy zdawać sobie sprawę, że temperatura dymu z kominka osiąga 350 stopni Celsjusza, a kiedy zdarzy się zapalenie sadzy może przekroczyć 1200 stopni Celsjusza. Komin powinien być zatem przede wszystkim odporny na działanie wysokich temperatur i szczelny. Kominki można podłączać do przewodów stalowych oraz ceramicznych. W kominach murowanych łatwiej jest o nieszczelności, które powstają na skutek niedokładnego wypełnienia spoin pomiędzy cegłami. Z tego właśnie powodu osobom posiadającym komin murowany poleca się zastosowanie stalowego wkładu.

Połączenie kominka z kominem musi być całkowicie szczelne i wykonane ze szczególną starannością. Komin na całej długości powinien być prowadzony pionowo i mieć odpowiednią średnicę. Przyjmuje się, że średnica kanału dymowego nie może być mniejsza niż średnica króćca wylotu spalin z wkładu. To jednak tylko ogólne założenie. Średnicę komina do kominka winien w każdym przypadku obliczyć specjalista, uwzględniając moc kominka i wysokość komina. Według przepisów minimalny przekrój przewodu dymowego to 14 x 14 cm. Jednak przewód dymowy o takim przekroju może obsługiwać jedynie kominek o mocy do 10 kW.

Ponad przekrój komina ważna jest także jego wysokość oraz właściwe wyprowadzenie ponad dach. Minimalna wysokość komina wynosi 4 m. Należy jednak uwzględnić, że mierzy się ją nie od podłogi, a od miejsca ujścia komory dymowej do komina. Wyprowadzenie komina ponad dach jest zależne od konstrukcji połaci oraz znajdującego się na dachu materiału pokryciowego. Jeśli mamy do czynienia z pokryciem łatwopalnym, np. strzecha, gont – komin należy przykryć siatką przeciwiskrową. Oprócz wymienionych uwarunkowań, jakim powinien odpowiadać komin do kominka – musi on także mieć możliwość swobodnego czyszczenia go oraz dokonywania sezonowych przeglądów.

Rolą wentylacji w pomieszczeniu z kominkiem jest doprowadzenie odpowiedniej dla bezpiecznego spalania ilości powietrza. Rola ta jest w tym przypadku niezwykle istotna, ponieważ to właśnie od sprawności i odpowiedniego dobrania sytemu wentylacyjnego może zależeć ludzkie zdrowie lub życie. Ponadto, źle działająca wentylacja może powodować trudności w rozpalaniu kominka lub przyczyniać się do tzw. cofania dymu. Jeśli planujemy budowę kominka otwartego – w budynku musi być wentylacja naturalna lub mechaniczna nawiewno – wywiewna (zrównoważona albo nadciśnieniowa).

Jeśli mamy do czynienia z wentylacją grawitacyjną – pomieszczenie z kominkiem musi posiadać oddzielny kanał wywiewny, wyprowadzony ponad dach budynku. Oprócz tego, w pomieszczeniu w czasie użytkowania kominka powinna być odpowiednia ilość świeżego powietrza. Powietrze to można doprowadzić poprzez zamontowanie w oknach lub ścianach specjalnych nawiewników o zwiększonej wydajności lub poprzez montaż ocieplonego kanału w podłodze pod kominkiem.
W sytuacji kiedy w budynku jest wentylacja mechaniczna – konieczne jest zrównoważenie strumieni powietrza w taki sposób, aby ilość powietrza wywiewanego była taka sama, co ilość powietrza nawiewanego. Kiedy z określonych względów zrównoważenie strumienia powietrza nawiewanego z wywiewanym jest niemożliwe – w pomieszczeniu z kominkiem należy wytworzyć tzw. nadciśnienie wentylacyjne. Do celów spalania powietrze do kominka zaleca się doprowadzić kanałem podpodłogowym z zamykaną przepustnicą.

Kominki z zamkniętą komorą spalania są mniej wymagające pod względem wentylacji i można montować je w domach wyposażonych w dowolny rodzaj sytemu. I tu jednak konieczne jest zadbanie o doprowadzenie do kominka powietrza potrzebnego do spalania. Podobnie, jak w przypadku kominków otwartych, zaleca się wykonanie kanału podpodłogowego, doprowadzającego powietrze bezpośrednio do paleniska.

Podłoga wokół kominka powinna być wykonana z materiałów niepalnych. Nie oznacza to jednak, że pod paleniskiem kominka niepalne muszą być wszystkie warstwy posadzki, jak błędnie interpretują przepisy niektórzy wykonawcy. W Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie znajduje się zapis brzmiący następująco:

„§ 265. 1. Palenisko powinno być umieszczone na podłożu niepalnym o grubości co najmniej 0,15 m, a przy piecach metalowych bez nóżek – 0,3 m. Podłoga łatwo zapalna przed drzwiczkami palenisk powinna być zabezpieczona pasem materiału niepalnego o szerokości co najmniej 0,3 m, sięgającym poza krawędzie drzwiczek co najmniej po 0,3 m.(...)

4. Piec z kamienia, cegły, kafli i podobnych materiałów niepalnych oraz przewody spalinowe
i dymowe powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nieosłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,3 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o grubości 25 mm na siatce albo równorzędną okładziną – co najmniej 0,15 m.”

Wprawdzie w niektórych sytuacjach istnieje konieczność wykonania pod kominek betonowego fundamentu opartego na gruncie. Jest tak jednak jedynie w przypadku kominków bardzo ciężkich. W pozostałych okolicznościach wystarczające jest przeważnie wykonanie wylewki i postumentu o łącznej grubości 15 cm. Taka warstwa betonu zapobiega skutecznie nagrzewaniu się znajdujących się poniżej warstw podłogi. Inną kwestią jest konieczność odpowiedniego oddalenia kominka od materiałów łatwopalnych znajdujących się np. na ścianach oraz zabezpieczenie przeciwpożarowe wierzchniej warstwy podłogi, będącej jego najbliższym otoczeniem. W tych miejscach stosuje się specjalnie wyselekcjonowane materiały, które jednocześnie są niepalne, łatwe do utrzymania w czystości oraz pasują do kominka i wnętrza pod względem estetycznym. Doskonale sprawdzają się tutaj kamień, stal lub hartowane szkło, które w dzisiejszych czasach nietrudno komponować z ponadczasowym drewnem, czy innymi materiałami podłogowymi.

Mawia się często, że wzniecenie płomienia ognia w kominku to swoista sztuka. Jednak dla wprawionych palaczy kominkowych jest to zwykła czynność opierająca się jedynie na posiadaniu dobrej podpałki i odrobiny nieskomplikowanej wiedzy. W każdym przypadku czynności związane z wzniecaniem i podtrzymywaniem ognia w palenisku ułatwiają specjalne akcesoria. Przedmioty te są już w dzisiejszych czasach nie tylko praktyczne, ale także bardzo estetyczne i stanowią dopełnienie charakterystycznego dla eleganckiego kominka - klimatu. Przy takim kominku nie powinno zabraknąć efektownego serwitora, pomysłowego kosza na drewno oraz innych podręcznych przyborników.

Użytkownicy chętnie inwestują także w dekoracyjne kratki wywiewne i oryginalne dekoracje do postawienia na obudowie kominka. Bardziej praktyczni „palacze drewna kominkowego” nie zapominają o przydatnych odkurzaczach do popiołu oraz o środkach ułatwiających czyszczenie szyby kominka.  Wszystkie akcesoria kominkowe są aktualnie powszechnie dostępne, posiadają różnorodne formy i łatwo dopasować je tak do samego kominka, jak i charakteru wnętrza.