Jaki grzejnik?

Dla instalacji otwartej (grawitacyjnej, połączonej z atmosferą przez otwarte naczynie wzbiorcze) współpracującej z kotłem na paliwa stałe najlepszym rozwiązaniem będą członowe grzejniki żeliwne. Są one odporne na korozję, dobrze znoszą wysoką temperaturę wody grzejnej i mają mniejsze niż grzejniki płytowe opory hydrauliczne.
Instalacja zamknięta (ciśnieniowa, odizolowana od atmosfery, wyposażona w przeponowe naczynie wzbiorcze) pozwala na dowolność w wyborze rodzaju grzejników.
Materiał, z którego wykonana jest instalacja centralnego ogrzewania narzuca stosowanie odpowiedniego rodzaju grzejników. Trzeba pamiętać, że miedź wchodzi w reakcję z metalami, dlatego stosując grzejniki aluminiowe i stalowe przy instalacji wykonanej z miedzi, należy zastosować odpowiednie inhibitory korozji. Wprawdzie grzejnik nie styka się bezpośrednio z instalacją, ale za pośrednictwem śrubunku, jednak miedź może być wypłukiwana przez wodę, powodując korozję. W ofercie renomowanych producentów są też grzejniki aluminiowe, wykonane z odpowiedniego stopu aluminium, odpornego na korozję.

Grzejniki stalowe płytowe (panelowe)
Zalecane są do instalacji, w której wymuszony jest obieg wody. Można je łączyć z instalacją wykonaną ze stali, miedzi lub tworzywa. Przy połączeniu z instalacją stalową i miedzianą nie można zapomnieć o stosowaniu inhibitorów korozji. Gdy instalacja wykonana jest z sieciowanego polietylenu lub polibutylenu należy zastosować barierę antydyfuzyjną, która ogranicza przenikanie tlenu do wody. Grzejniki te charakteryzują się małą pojemnością wodną i są lekkie. Mają też małą bezwładność cieplną, dzięki której szybko się nagrzewają, zaraz po włączeniu pieca. Niewielka głębokość zabudowy i możliwość stosowania grzejników o tej samej mocy, ale różnej wielkości pozwala na dowolną aranżację wnętrz.

Grzejniki konwektorowe
Przekazują ciepło przez konwekcję. Składają się z wymiennika ciepła oraz obudowy. Konstrukcja obudowy zapewnia właściwą cyrkulację powietrza: zimne powietrze napływa dołem, a ciepłe – wypływa górną kratką nawiewną. Mają małą pojemność wodną. Polecane są do nowoczesnych instalacji, gdzie we współpracy z automatyką (m.in. zaworami termostatycznymi) szybko mogą reagować na zmieniające się zapotrzebowanie na ciepło. Ich wadą jest mniej korzystny, niż w przypadku grzejników płytowych, rozkład temperatury w pomieszczeniu: ciepłe powietrze gromadzi się pod sufitem. 

Grzejniki członowe
Konstrukcja wszystkich grzejników członowych jest podobna. Różni je materiał, z którego zostały wykonane. Zbudowane są z jednakowych elementów zwanych członami lub ogniwami,  połączonych za pomocą złączek. Należą do grupy grzejników typu konwekcyjnego, tzn. takich, w których udział ilości ciepła oddawanego na drodze konwekcji swobodnej wynosi ponad połowę.

• żeliwne

Właściwości żeliwa sprawiają, że są odporne na korozję, uszkodzenia mechaniczne, zmiany ciśnienia wody. Cechą charakterystyczną grzejników żeliwnych są małe opory hydrauliczne, dlatego są najlepszym rozwiązaniem dla systemów grawitacyjnych z kotłem węglowym. Nie powinno się ich stosować w instalacjach zautomatyzowanych, wyposażonych w grzejnikowe zawory termostatyczne. Związane jest to z czasem reakcji grzejników na zapotrzebowanie na ciepło. Duża pojemność wodna grzejników i mała przewodność cieplna żeliwa są przyczyną ich dużej bezwładności cieplnej. Oznacza to, że grzejniki długo trzymają ciepło, ale też powoli się nagrzewają. Obecnie stosuje się je bardzo rzadko.

• stalowe

Z wyglądu przypominają żeliwne, mają tak samo dużą pojemność, ale nagrzewają się szybciej. Nie nadają się także do układów zautomatyzowanych, a ich moc cieplna jest najmniejsza w porównaniu z pozostałymi rodzajami grzejników. Członowe grzejniki stalowe zbudowane są podobnie jak żeliwne. Różnią się jednak liczbą kanałów pionowych. Wykonywane są jako grzejniki wielosłupowe
o mniejszej szerokości ogniwa.

aluminiowe

Są estetyczne, lekkie, mają małą powierzchnię czołową. Posiadają wysoką przewodność cieplną i małą pojemność wodną. Wykonywane są z profili aluminiowych wytłaczanych, występują również jako odlewy ciśnieniowe lub układy mieszane. Aby zintensyfikować proces oddawania ciepła, mają wyprofilowane wloty i wyloty powietrza.
Temperatura wody grzewczej dla tego typu grzejników nie może przekraczać 90-95°C, a ciśnienie 0,6 MPa. Powinny więc być stosowane wraz z zamkniętym systemem niskotemperaturowym, zabezpieczonym naczyniem wzbiorczym. Grzejniki te bardzo dobrze współpracują ze zautomatyzowanymi instalacjami, wyposażonymi w zawory termostatyczne. Można je stosować w instalacjach z rurami stalowymi lub z tworzywa sztucznego.