Odprowadzanie wody z działki

W przypadku braku takiej kanalizacji – dopuszczalne jest odprowadzenie wód opadowych na własny, nieutwardzony teren lub do dołów chłonnych, albo zbiorników retencyjnych. W rzeczywistości, o właściwe odprowadzenie wody z własnej działki nie wszyscy dbają odpowiednio lub robią to dopiero wówczas, kiedy dochodzi do konfliktów międzysąsiedzkich, znajdujących często finał w sądzie.

Prawo nie precyzuje jednoznacznie sposobu odprowadzenia wód z prywatnych parceli, jednak stanowczo zabrania kierowanie ich na działki sąsiednie. Przepisy nie dopuszczają również odprowadzania wody opadowej do kanalizacji, z której korzystamy w celach bytowych. Woda deszczowa może wprawdzie wsiąkać w grunt lub można wykorzystać ją do innych celów w granicy własnej działki. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z faktu, iż brak melioracji nie zawsze będzie dla nas opłacalny. Na gruntach mniej przepuszczalnych może bowiem dochodzić do powstawania wokół domu rozlewisk i długo utrzymujących się kałuż, co będzie uciążliwe, a w efekcie nie wpłynie pozytywnie na stan fundamentów budynku

Zarządcami kanalizacji deszczowych i ogólnospławnych, do których inwestor może podłączyć odpływ wody opadowej ze swej działki są właściwe gminy lub zakłady komunalne. Natomiast rowami melioracyjnymi, znajdującymi się najczęściej na terenach wiejskich – zarządzają konkretne spółki melioracyjne (wiejskie lub gminne), albo wojewódzkie zarządy melioracji. Zatem do tych właśnie organów należy zwrócić się z wnioskiem o przyłączenie indywidualnej parceli. Instytucje te wydadzą inwestorowi warunki techniczne, które powinno spełniać przyłącze, jak również mogą zażądać przedstawienia im projektu odwodnienia.
W przypadku chęci podłączenia parceli do kanalizacji ogólnospławnej konieczne jest także dodatkowe zgłoszenie zamiaru w Starostwie Powiatowym. Do zgłoszenia trzeba załączyć projekt niezbędnych urządzeń odprowadzających deszczówkę z działki, jak również oświadczyć o prawie dysponowania nieruchomością w celach budowlanych.

Rozwiązanie stosowane najczęściej na terenach wiejskich. Często odpływ musi przebiegać przez parcelę sąsiada lub nawet kilku osób, w sąsiedztwie których zamieszkujemy. Do legalnego przyłącza konieczna jest zgoda każdego z nich. Poziomą rurę o średnicy 80-100 mm zakopuje się w gruncie na głębokość około 30-50 cm. Wówczas możliwe staje się odprowadzenie wody deszczowej z każdej rury spustowej poprzez wpust rynnowy. Poziomą rurą usytuowaną w gruncie woda spłynie swobodnie do pobliskiego kanału melioracyjnego, rzeczki, jeziora, strumyka.

Niestety kanalizacja deszczowa rzadko budowana jest na terenach podmiejskich lub typowo wiejskich, gdzie zabudowa nie jest bardzo ścisła. Przyłącze jest możliwe głównie na terenach intensywnie zabudowanych, na których większość podłoża jest utwardzona poprzez zbudowane ulice, drogi, place lub parkingi.

Możliwość doprowadzenia przyłącza do istniejącej kanalizacji deszczowej należy ustalić ze Starostwem Powiatowym, a wykonaną pracę zalegalizować w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru budowlanego. W przypadku planowania rozbiórki przyulicznych chodników trzeba także uzyskać pozwolenie na prowadzenie robót od właściwego Zarządu Dróg i Transportu.

Jeżeli deszczówka z posesji spływać będzie z terenu nieutwardzonego – zbiera się ją za pomocą ciągu korytek liniowych zakończonych osadnikiem. Osadnik ten służy zatrzymywaniu nieczystości.
Z powierzchni utwardzonych wodę odprowadza się kierując spływ bezpośrednio do wpustów drogowych lub za pośrednictwem wspomnianych powyżej korytek i przepustów.

Podłączenia najlepiej i najwygodniej jest dokonać na etapie budowy chodników i przed utwardzeniem terenu na prywatnym gruncie.

Kanalizacja ogólnospławna to kanalizacja, do której spływają ścieki bytowe, jak również deszczówka. Przyłączenie się do niej odbywa się po podpisaniu umowy z właściwym zakładem kanalizacyjnym. Umowę można sporządzić dopiero po przedstawieniu projektu przyłącza.
W przypadku planowania odprowadzania deszczówki – projekt musi zawierać sposób jej odprowadzania, tj. planowane przekroje rur, rozmieszczenie osadników zatrzymujących zanieczyszczenia itp.

Nieodprowadzona woda deszczowa, a na niektórych terenach również gruntowa – jest w stanie nie tylko utrudniać życie mieszkańcom, ale także może przyczynić się do naruszenia konstrukcji budynku. Dlatego też, w przypadku braku możliwości odprowadzenia wód do istniejących kanalizacji, trzeba radzić sobie z nimi w granicach własnej działki. Na terenach podmokłych lub w przypadku gruntów słabo przepuszczalnych odwodnienie jest zabiegiem koniecznym. Rozróżnia się systemy odwodnień punktowe i liniowe. Odwodnienia punktowe są jednak trudne do wykonania i zarazem bardzo kosztowne, co powoduje, że w budownictwie jednorodzinnym stosuje się je stosunkowo rzadko. Zdecydowanie częściej wykonuje się odwodnienia liniowe lub robi drenaż opaskowy wokół budynku.

System odwodnienia liniowego jest szczególnie potrzebny na posesjach usytuowanych na trudnych gruntach, gdzie naturalne wchłanianie wody jest niemożliwe lub przebiega bardzo wolno. Odwodnienie przydaje się tam, gdzie większość powierzchni została utwardzona np. za pomocą kostki brukowej oraz w przypadku powierzchni położonych poniżej poziomu terenu np. zjazdu do garażu częściowo zagłębionego w gruncie. Odwodnienia liniowe projektuje się indywidualnie ze szczególnym uwzględnieniem wielkości terenu odwadnianego, jak również rodzaju gruntu i natężenia opadów występujących w danym regionie kraju.

Korytka odwadniające to podstawowe elementy omawianego systemu odwadniającego. Układa się je z minimum 5% spadkiem i przykrywa rusztami. Owe ruszty chronią korytka przez zniszczeniem oraz zanieczyszczeniami. Korytka można łączyć, tworząc dłuższe odcinki odpływowe lub zakańczać ściankami. W najniższych punktach odwodnienia umieszcza się studzienki chłonne, zbierające wodę z korytek. Należy pamiętać o wyposażeniu takich studzienek w osadniki, aby nie zanieczyszczać ich spływającym wraz z wodą piaskiem. Wodę zebraną przez system odwodnienia liniowego można następnie wykorzystać do nawodnienia trawnika lub rozsączyć po przydomowym ogrodzie.

Drenaż opaskowy, nazywany również pierścieniowym powinien być stosowany wówczas, kiedy teren jest podmokły, grunt mało przepuszczalny, a budynek posiada piwnicę lub podpiwniczenie. Dla części podziemnej budynku stanowi on doskonałą ochronę zarówno przed wodą gruntową, jak i opadową. Do wykonania drenażu służą rury drenarskie. Należy układać je poniżej wysokości ławy fundamentowej, stosując spadek od 4 do 5%. Średnica rur powinna zostać dostosowana do powierzchni odwadnianego budynku. Przyjmuje się, że dla budynków o powierzchni 200 metrów kwadratowych – rura drenarska powinna posiadać średnicę 100 mm. Woda z rur drenarskich spływa do studzienki ulokowanej w najniższym punkcie drenażu. Następnie, zebraną wodę wykorzystuje się do podlewania ogrodu, przepuszcza do niższych partii gruntu lub rozsącza po terenie działki zachowując stosowną odległość od domu.

Bezspornie, najlepszym i zarazem najwygodniejszym sposobem na odprowadzenie wody z własnej działki jest przyłączenie się do kanalizacji, rowów melioracyjnych lub wód powierzchniowych. Jednak w przypadkach, kiedy przyłącze takie nie może być z jakichś powodów wykonane z nadmiarem wody można radzić sobie samodzielnie. Ostatnio, coraz powszechniej wykorzystuje się zbiorniki na deszczówkę i inne systemy odwodnień po to, aby zgromadzoną wodę móc ponownie wykorzystać we własnym gospodarstwie. Oprócz niepodważalnych korzyści dla środowiska naturalnego – szacunkowo – gromadzona deszczówka jest w stanie zastąpić aż połowę wody, której potrzebujemy w codziennym funkcjonowaniu gospodarstwa domowego.