Rury miedziane to rzeczywiście dobre rozwiązanie. Można je stosować w różnego typu instalacjach: z ciepłą i zimna wodą użytkową, w instalacjach grzewczych, a także gazowych i chłodniczych. Można ich używać
w ogrzewaniu podłogowym. Trzeba tylko sprawdzić, czy beton nie zawiera dodatków uplastyczniających
i wydłużających wiązanie, np. amoniaków lub azotanów. Miedź nie powinna mieć kontaktu ze świeżym, wilgotnym betonem lub świeżą zaprawą. Z tego powodu rury miedziane zabezpiecza się osłonkami z tworzywa sztucznego.
Rur miedzianych nie można też łączyć w jednej instalacji z rurami i elementami z innych metali. Dopuszczalne są instalacje wykonane ze stali węglowej i miedzi lub stali ocynkowanej i miedzi. Jednak w celu uniknięcia korozji elementów stalowych należy przestrzegac zasady, aby rury miedziane umieszczone były za rurami ze stali, przyjmująć za punkt odniesienia kierunek przepływu wody.
Instalacje można poprowadzić na wierzchu ścian, pod tynkiem i w posadzce, a także w bruzdach
i szachtach, czyli przewodach kominowych.
Jaka średnica?
Rury miedziane zależnie od rodzaju mogą mieć różną średnicę:
- miękkie – mają średnicę od 6 do 55 mm,
- rury półtwarde – średnica od 6 do 159 mm,
- rury twarde – o średnicy od 6 do 267 mm.
Można je kupić w sztangach (prostych odcinkach) o długości 3 lub 5 metrów. Rury miękkie można także dostać zwinięte w kręgi. Po rozwinięciu mogą mieć 10, 25 lub 50 m.
Rury miękkie można swobodnie wyginać, dlatego dużo łatwiej je zamontować niż rury półtwarde
i twarde. Mają też w porównaniu z nimi mniej połączeń. Niestety wykazują gorszą wytrzymałość mechaniczną. Ponieważ można je łatwo uszkodzić, nie zaleca się używać ich tam, gdzie muszą być odsłonięte, np. w kotłowni. Długie proste odcinki instalacji najlepiej robić ze sztywnych rur twardych.
Nie wydłużają się
Charakteryzują się niskim współczynnikiem rozszerzalności cieplnej (0,0166 mm), a to znaczy, że rura miedziana rozszerza się liniowo pod wpływem wysokiej temperatur w mniejszym stopniu niż rura z tworzywa. Jest to zjawisko bardzo korzystne: rury i złączki są poddane mniejszym naprężeniom, nie potrzeba wielu elementów i podpór mocujących.
Wysoka temperatura
Rury miedziane są odporne na działanie wysokiej temperatury. Jeśli zostały połączone lutem twardym, wytrzymują 450ºC. Dzięki temu można ją stosować wszędzie tam, gdzie jest ryzyko bardzo wysokiej temperatury – w kotłowniach, instalacjach grzewczych lub zasilanych przez kominek z płaszczem wodnym. Miedź zaczyna topnieć w temperaturze 1083ºC, dla porównania PVC – 120ºC. Im wyższa temperatura topnienia, tym lepiej. Miedź w trakcie spalania nie wydziela toksyn, jest określana jako ogniotrwała i może być używana w instalacjach tryskaczowych. Klasyfikuje się ją do pierwszej klasy odporności pożarowej.
Gładkie
Rury miedziane są bardzo gładkie – ich współczynnik chropowatości wynosi zaledwie 0,0015 mm, a to znaczy, że jest siedem razy mniejszy od współczynnika rur z tworzyw sztucznych. To sprawia, że przy takich samych wielkościach instalacji przekroje rur miedzianych są znacznie mniejsze niż innych, bo mniejsze są też opory przepływu wody. Im powierzchnia jest gładsza, tym współczynnik chropowatości mniejszy. Ma to duże znaczenie, bo nie powstają na nich osady, które mogłyby pomniejszać ich średnicę i pogarszać właściwości rury. Gładkość rur ma też wpływ na obniżenie strat ciśnienia hydraulicznego.
Rury miedziane tracą ciepło
Rury z miedzi mają wysoki współczynnik przewodności cieplnej. Ma to znaczenie wtedy, gdy chce się ich użyć do instalacji ciepłej wody. Woda ciepła, przepływając przez instalację, ochładza się szybciej niż w rurach z PVC. Jest na to sposób: rura musi być zaizolowana.
Rury miedziane są:
- odporne na zmiany ciśnienia i wysoką temperaturę, działanie promieni UV i bakterii;
- niepalne, podczas pożaru nie emitują szkodliwych substancji;
- odnawialne, można je w 100% przetwarzać;
- lekkie i łatwe w montażu;
- spójne – poszczególne elementy instalacji miedzianych mogą pochodzić od różnych producentów;
- gładkie – osady trudniej się na nich osadzają.
