Co powinno stać się z deszczówką?
Ponieważ woda deszczowa podlega przepisom dotyczącym ścieków, musi być odprowadzana do kanalizacji albo (przy jej braku) zagospodarowana w inny, zgodny z prawem sposób. Dostępne są (oczywiście, przy spełnieniu określonych warunków) następujące sposoby:
- odprowadzenie wody do gruntu;
- odprowadzenie wody do rowu melioracyjnego;
- wykorzystanie wody deszczowej do celów gospodarczych.
Z dachu do kanalizacji
Wodę deszczową można odprowadzić tylko do sieci kanalizacji deszczowej, ewentualnie do systemu kanalizacji zbiorczej. Odprowadzanie wody deszczowej do urządzeń oczyszczających ścieki sanitarne (kanalizacja sanitarna, przydomowa oczyszczalnia ścieków) jest niedopuszczalne.
Minęły już czasy, kiedy wylewka (końcowy odcinek) rury spustowej kierował wodę bezpośrednio na powierzchnię. Na rurze spustowej umieszczana jest rewizja (czyszczak). Jej zadaniem jest zatrzymanie większych zanieczyszczeń (np. liści) płynących w rurze spustowej. Rewizja umożliwia też inspekcję i czyszczenie rury spustowej.
Wylewka powinna być włączana do kanalizacji deszczowej poniżej rewizji za pomocą przewodu odpływowego. Przewód odpływowy jest rurą kanalizacyjną o średnicy nie mniejszej niż średnica rury spustowej. Musi biec ze spadkiem (ok. 2%), na głębokości większej niż głębokość przemarzania.
Można też podłączyć rurę spustową do osadnika rynnowego. Woda z rury spustowej przepływa przez osadnik, na którym zatrzymywane są zanieczyszczenia. W dolnej części osadnik wyposażony jest w odpowiednie kolanko, do którego może być podłączony przewód kanalizacyjny. Osadnik powinien być czyszczony raz do roku – w przeciwnym razie zapcha się, co uniemożliwi skuteczny odpływ wody.
Z powierzchni do kanalizacji
System służący do usuwania wody z powierzchni (np. z podwórka) nosi nazwę odwodnień. Woda zbierana jest przez specjalne urządzenia odwadniające, z których kierowana jest do kanalizacji.
System odwadniający jest konieczny w następujących sytuacjach:
- grunt jest słaboprzepuszczalny lub nieprzepuszczalny – np. gliny, iły (woda nie będzie w sposób naturalny wsiąkała w grunt);
- niemożliwy jest naturalny odpływ powierzchniowy (z powodu ukształtowania terenu);
- obciążenie powierzchni jest duże – np. działka jest mała albo jest na niej zabudowa szeregowa;
Można wyróżnić dwa rodzaje odwodnień: punktowe i liniowe.
System punktowy składa się z sieci studzienek, do których woda spływa po specjalnie ukształtowanych spadkach. Układ punktowy nie sprawdza się, a koszty poniesione przy wykonaniu go nie przekładają się na skuteczność. Dlatego podstawowe znaczenie ma system odwodnień liniowych.
System odwodnień liniowych
Dla budownictwa jednorodzinnego są przeznaczone specjalne systemy odwodnień liniowych do odprowadzania wody deszczowej z terenów mało obciążonych (klasa obciążenia gruntu A15). Składają się one z następujących elementów:
Korytka (kanały). Ich zadaniem jest zbierać wodę z określonej powierzchni i odprowadzić do kanalizacji deszczowej przez studzienki zbiorcze. Długość korytka wynosi 0.5 lub 1.0 m, a szerokość – od 10 do 50 cm.
Korytka wykonuje się z polimerobetonu, betonu tradycyjnego i włóknistego, stali nierdzewnej i ocynkowanej, tworzyw sztucznych (PVC i PP).
Najpopularniejsze i najbardziej uniwersalne są korytka polipropylenowe. Są lekkie, szczelne i odporne na niskie temperatury. Korytka stalowe są mało wytrzymałe, stąd nadają się głównie do odwadniania: balkonów, zielonych dachów i wysuniętych części elewacji. Korytka z PVC stosuje się głównie na terenach zielonych, parkingach przydomowych, boiskach i terenach sportowych.
Ruszty. Przykrywają korytka, chroniąc je przed zniszczeniem i zanieczyszczeniem (zatrzymują zanieczyszczenia stałe). Ruszty nakładane są na korytka i mocowane do nich za pomocą zatrzasków. Ruszty wykonuje się z tworzyw sztucznych (PVC), ze stali oraz z żeliwa. Ruszty z tworzyw sztucznych oraz stali są stosowane w budownictwie jednorodzinnym, a stalowe i żeliwne w odwodnieniach jezdni, parkingów, hal, lotnisk.
Ścianki czołowe. Pełne lub z króćcem odpływowym służą jako elementy konstrukcyjne. Ich zadaniem jest łączenie korytek oraz tworzenie podstaw do budowy poziomych odcinków odpływowych do kanalizacji.
Studzienki zbiorcze. Zlokalizowane w najniższych punktach odwodnienia zbierają wodę płynącą korytkami. Studzienki mogą być zabezpieczone przed zanieczyszczeniem piaskiem i cząstkami stałymi za pomocą osadników (zbiorniki umieszczone w dolnej części studzienki). Studzienki mogą być prefabrykowane (najczęściej studzienki z tworzyw sztucznych) bądź składane z kręgów (studzienki betonowe).
Wycieraczki i wpusty deszczowe zbierają wodę w określonych punktach. Wycieraczka zbiera wodę spod drzwi. Zbudowana jest z podstawy polimerobetonowej i przykryta odpowiednim rusztem (najczęściej ze stali ocynkowanej). W dnie podstawy znajduje się odpływ, który można włączyć do kanalizacji deszczowej.
Wpusty deszczowe mogą być lokalizowane w miejscach, gdzie zbierają się największe ilości wody. Może być też zainstalowany pod rurą spustową (jeśli rura nie jest włączona do kanalizacji przez przewody odpływowe) i odprowadzać wodę bezpośrednio do kanalizacji.
