Zagospodarowanie wód opadowych Azura

Problem z wodami opadowymi polega na tym, że nie można przewidzieć ich ilości, trzeba się jednak liczyć z możliwością długotrwałych, intensywnych opadów. Kanalizacja deszczowa jest więc często przewymiarowana (zaprojektowana na obfity opad, który występuje dość rzadko), co bardzo podnosi koszty jej utrzymania. Inna możliwość to zastosowanie przelewów burzowych i, które odprowadzają okresowe nadmiary wody opadowej do wód powierzchniowych. Przelewy kierują do wód pierwszą falę opadów, która zmywa z dachów i powierzchni utwardzonych (ulice, drogi, place, parkingi) zanieczyszczenia. Do wód kierowana jest więc woda znacznie bardziej zanieczyszczona niż pochodząca bezpośrednio z opadów. Dlatego kanalizacja deszczowa tam, gdzie to możliwe, powinna być zastępowana systemami, które kierują wody deszczowe bezpośrednio do wód powierzchniowych lub gruntu (np. na małych działkach).

Odprowadzenie wód deszczowych do gruntu wydaje się obecnie najlepszym sposobem ich zagospodarowania, ponieważ dzięki temu wody te wracają do obiegu  naturalnego. Proces wsiąkania wód w ziemię, ich ruchu w gruncie i konsekwentnego zasilania wód gruntowych nosi nazwę infiltracji.
Infiltracja ma znaczenie przy obiegu wód, szczególnie kiedy są odpowiednie warunki gruntowe. Do gruntów wodoprzepuszczalnych umożliwiających infiltrację zalicza się pospółki, żwiry i piaski. Zapewniają one dobry przepływ wody dzięki znacznej porowatości – pory (przerwy) między ziarnami są na tyle duże, że woda łatwo się przesącza.

System Azura naśladuje warunki gruntowe, dzięki czemu infiltracja wód jest ułatwiona, a jednocześnie pozwala na usprawnienie procesów w stosunku do warunków naturalnych. Składa się z następujących elementów:

• skrzynki rozsączające wykonane z polipropylenu o wymiarach 500 x 1000 x 400 mm (pojemność – 200 l) i wadze 8,5 kg. Zbierają oprowadzaną z rynien, magazynują ją i odprowadzają do gruntu;
• elementy łączące skrzynki (rurki i klipsy) pozwalają na łączenie skrzynek w pionie i poziomie, czyli na dowolną rozbudowę systemu;
• geowłóknina polipropylenowa o grubości 2,9 mm. Chroni skrzynki przed zatkaniem cząstkami gruntu i pozwala na podczyszczenie wody przed przeniknięciem do gruntu;
• studzienki deszczowe z PVC o średnicy 315 mm z pokrywami z tworzywa lub żeliwa.

Na dobrą prace skrzynek przesączających pozwalają następujące cechy:

rozmieszczenie otworów na całej powierzchni skrzynki; woda może przesączać się równomiernie (pionowo i poziomo);

• 43% powierzchni ścian zawiera otwory; woda przesącza się więc z prędkością naśladującą prędkość w dobrych warunkach gruntowych;
• zdolność magazynowania wody wynosi ok. 95% (a np. żwir 30%) - podczas deszczów nawalnych/ długotrwałych woda jest magazynowana bez zakłócania pracy systemu;
• skrzynki mogą być łączone w pionie i poziomie (łatwa budowa modułowa) za pomocą rurek i klipsów łączących. Można zabudować wykop odpowiedniej głębokości,  przez co infiltracja może przebiegać niezależnie od warunków gruntowych.

Skrzynki mogą być zastosowane do odprowadzenia wody praktycznie z każdej powierzchni. Dla terenów bardziej obciążonych należy zwiększyć grubość warstwy gruntu, którym zasypane są skrzynki (z min. 40 do min. 80 cm).

Przy instalacji systemu należy pamiętać o wypełnieniu wykopu podsypką (otoczaki) i ułożeniu geowłókniny. System Azura wymaga też zachowania odległości od infrastruktury:

• do budynków mieszkalnych bez izolacji przeciwwilgociowej - 5 m, z izolacją - 2 m;
• 3 m do drzew;
• 2 m do granicy działki, drogi publicznej lub chodnika przy ulicy;
• 1,5 m do rurociągów gazowych i wodociągowych;
• 0,8 m do kabli elektrycznych;
• 0,5 m do kabli telekomunikacyjnych.