Zabudowa stelaża podtynkowego w.c. bez błędów

Powierzchnia pod stelaż podtynkowy i jego obudowę

Zanim zaczniemy jakiekolwiek prace, musimy się upewnić, czy mamy wystarczającą ilość miejsca na montaż podwieszanego w.c. Na stelaż podtynkowy potrzebne jest miejsce o wymiarach ok. 40-50 cm szerokości, 15-20 cm długości oraz 120 cm wysokości. Ponadto musi być miejsce na zawieszenie miski o wymiarach ok. 40 cm szerokości i 55 cm długości, a także wolna przestrzeń zapewniająca wygodne korzystanie z toalety (ok. 20 cm miejsca po obu bokach oraz 80 cm szerokości i 60 cm długości na froncie). Jeśli miejsca będzie za mało, montaż może okazać się niemożliwy, albo korzystanie z toalety – bardzo niewygodne.
Jeśli wielkość i aranżacja naszej łazienki na to pozwala, przy okazji wykonywania zabudowy stelaża możemy pomyśleć o budowie ścianki, która oddzieli w.c. od części kąpielowo-sanitarnej.

Z czego wykonać zabudowę stelaża podtynkowego

Zabudowę stelaża podtynkowego możemy wykonać z impregnowanych płyt gipsowo-kartonowych, odpornych na wilgoć (typ H2) lub gotowych płyt budowlanych z polistyrenu ekstrudowanego (XPS) – również odpornych na wodę (są one obustronnie pokryte specjalną zaprawą, z wtopioną siatką z włókna szklanego). Obydwa rozwiązania mają swoje plusy i minusy.
Płyty gipsowo-kartonowe są bardzo popularne i ekonomiczne. Trzeba jednak wiedzieć, że są cięższe i mniej wygodne w obróbce niż płyty z XPS. Podczas przycinania pylą, a przed położeniem płytek ceramicznych , trzeba je zagruntować. To wydłuża czas pracy, bo trzeba uwzględnić okres schnięcia gruntu (od kilku godzin do doby). Plusem płyt gipsowo-kartonowych jest ich cena i dobra znajomość materiału. Płyty budowlane z poliestru są lekkie i łatwe w obróbce. Nie pylą i nie trzeba gruntować ich powierzchni przed nałożeniem okładziny. Na rynku są dostępne również gotowe systemy z takich płyt, przeznaczone do zabudowy stelaży podtynkowych (mają fabrycznie przygotowane otwory na przyłącza sanitarne oraz zawieszenie miski ustępowej, a wymiary samych płyt są dostosowane do wykonania panelu przedniego, bocznych i górnego). Minusem płyt budowlanych z XPS jest ich wyższa cena.

Zanim przystąpimy do montażu obudowy, musimy zadbać o solidne i stabilne połączenie samego stelaża ze ścianą i podłogą łazienki. Trzeba też zwrócić uwagę, żeby obudowa była wytrzymała na obciążenia, dzięki czemu unikniemy ryzyka pękania płytek wokół miski sedesowej.
 – Gdy prace zostaną zrealizowane przy użyciu kiepskiej jakości materiałów lub w sposób niedbały, efektem będzie pękanie płytek pod naciskiem miski zaledwie kilkudziesięciu kilogramów – ostrzega Maciej Szymański, ekspert z firmy Ultrament.
Obudowa stelaża podtynkowego musi być odpowiednio sztywna – powinna mieć grubość co najmniej 20 mm. Żeby ją uzyskać, trzeba zastosować dwie warstwy płyty gipsowo-kartonowej (mają grubość 12,5 mm) lub pojedynczą płytę budowlaną o grubości 20 mm (w gotowych obudowach przewidziano wzmocnionej odporności na obciążenia w miejscu montażu miski toaletowej).

Podwieszane w.c., z odpowiednio zabudowanym stelażem to sposób na łazienkę bardziej estetyczną i łatwiejszą do utrzymania w czystości. Jak widać, nie musimy się także obawiać prac montażowych.